Нели, никој на јазикот нема направа за сеќавање на вкусот на сите оние меурчиња и празнини за кои зборував кога го спомнав лебот?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Иако оваа приказна се чини слатка и пожелна како топлиот леб штотуку изваден од под вршник, (а познато ви е дека ова печиво е исполнето со празнини, со безброј меурчиња) сосема е природно настанот да ви се пристори сосема необичен. И ништо повеќе.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)