Се завлечка првин на раце и на нозе низ тревата, низ цветните алеи на паркот, крај грмушките, а потоа се исправи и полека се провре низ оградата и излезе на улицата, и знаејќи дека ќе го бараат, скршна по споредни улици и бегаше сè подалеку и подалеку.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
Се провре низ оградата и влезе во градината, се растрча, а по некое време дојде до борот сред градината и почна да копа крај неговото стебло.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
„Безгранична слобода“, изговори гласно и во мигот му застана нешто во главата како јазол на конец што треба да се провре низ иглени уши и погледот пак го врати на сликата раздробена меѓу зарѓаните квадрати: Човек седнат на клупата во паркот, лево од него и зад него високи ѕидови опшиени на врвот со бодликава жица, пред него долг пат со камени коцки до главната капија на затворот, од десната страна затворската зграда од која зад решетките го гледаат две очи сини, како синото небо над него.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Бргу, како стрели се провреа низ коридорите...
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Бргу, како стрели се провреа низ коридорите натискани со патници, од еден вагон во друг.
„Бегалци“
од Јован Бошковски
(1949)
Кога се стемни, се провре низ прозорчето од коњушницата и го фати патот за дома. Во селото стаса пред закопот.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
За миг се провре низ отворот и се изгуби внатре.
„Улица“
од Славко Јаневски
(1951)
Во француското издание на Времето на козите (на страница 97) Таткото му раскажува на козарот Чанга како успеала козата да се провре низ Римската, Византиската и Отоманската Империја.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Тука може некој да нѐ види и да нѐ поткаже“, рече Љупчо. „Тука нема лезет.“
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Минавме низ тревникот, спржен од летните жештини.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Се провревме низ грмушките и поседнавме во круг, небаре сме Индијанци на договор.
„Клучарчиња“
од Бистрица Миркуловска
(1992)
Откако ја провлече и потврди својата отоманска кадиска цариградска диплома во монархистичка Албанија, сега му претстоеше најголемото искушение како да ја провре низ времето на италијанската окупација и времето на антифашистичкиот отпор.
„Патот на јагулите“
од Луан Старова
(2000)