Па шеретски се смешка и ми прогледува низ прсти како мангуп зашто и Бог е само човек и, бидејќи беше – не беше кога ми требаше, сега и мене и на сличните на мене безрезервно ни ги напојува батериите, па дури и кога меѓу две тесни здолништа не можам да одлучам, како да го слушам него и неговата поддршка за оваа, во левата рака, со повисокиот шлиц.
„И ѓаволот чита пРада“
од Рада Петрушева
(2013)
А, згора на тоа, бев сигурен дека наставничката Трпана малку ќе ми прогледува низ прсти тие денови додека моите беа на пат, водејќи сметка за „нарушувањето“ на мојот живот без родители.
„Јас - момчето молња“
од Јагода Михајловска Георгиева
(1989)