Го пронајде вистинскиот начин да умре исмејувајќи ја правдата.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Томе на Борис Бидџов и некои други што се собираа во берберницата на неговиот роднина, му помогнаа на Танаско да се очисти местото, да се загради и покрие (сите се чудеа ама Танаско пронајде вистински греди за диреци и чатија, штици за под терхатијата на покривот и штици за над терхартијата за патос).
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Мислам оти и роднините на дед Павел, од Русија, оние што одвреме-навреме му се јавуваа со писма, намерно ја криеја од него вистинската положба.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)
Вујната Клементина ќе излезе речиси преобратена, но и убедена дека го пронашла вистинското училиште за својата внука, која си ја сметаше за свое чедо, небаре изгубено во балканското стадо, сакајќи да го врати еднаш засекогаш.
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Сега ќе мора да му пронајде вистинско место каде ќе му ископаат гроб, некое сепак повисочко отколку што беше самиот вагон а кое нему не му се пикнало во очите додека го премерувал синорот.
„Исчезнување“
од Ташко Георгиевски
(1998)
Но, ете, сè уште не ме пронашол вистинскиот.
„Или“
од Александар Прокопиев
(1987)