Во овие часови обично излегувам за да си ги протегнам нозете. Ништо друго.
„Желките од рајската градина“
од Србо Ивановски
(2010)
Никако не му се стануваше, размислуваше за сонот, за гласот или што и да беше веќе тоа, а можеби беше само потсвесна мисла што чувствувала дамнешна потреба да си ги протегне нозете надвор од Ид-от.
„Вител во Витлеем“
од Марта Маркоска
(2010)