пукне (гл.) - пролет (имн.)

Од Арангела, кога падна еден снег, до стреи, одвај кај Мученици се распраи времето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И така аскерите ги зазедоа куќите, a селаните ги преселија децата во племните. Co стискаа, мрзнеа, боледуваа; изумреа сите деца под една година и старците, додека пукна пролетта да се постоплат на сонцето тие што останаа живи.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Така е секоја година штом ќе пукне пролетта, заминувааг најсилните, најздравите, тие што се најспособни, одат на печалба да најдат корка леб скриена на дното од некој рудник или во чадот на некоја фабрика.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Пази сега, излегуваш од дома, надвор пукнала пролет (некогаш СВОЗ-от се правеше в есен, појма немам) и гледаш запален оган!
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)