пушта (гл.) - веќе (прил.)

И пак се тргаше. „Со тебе - каде?“ „Сегде“, и не ја пушташе веќе раката. „Знам едно катче од каде можеме да го слушаме мекиот галоп на глувчињата.“ И пак се сети - не, јас нема да умрам од смрт како секој друг; ќе умрам од живот.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Збор од уста не пушта веќе, a се слуша и работи што ќе и наредам.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
- Ќе го затвори отец Иларион... Нема да го пушта веќе... - му рече игуменот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)