И ние се разбудувавме и наѕиравме кон купиштето пепел со гламносани коски. Ама таму немаше ништо.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
И така: одам, заспивам и паѓам, паѓам и се разбудувам и пак одам и пак спијам.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Велика се разбудува и носи едно стомне од бодникот меѓу врати. Ја пијам водата и водата уште в уста се вжештува и испарува. Не слегува подолу од устата.
„Пиреј“
од Петре М. Андреевски
(1983)
Кај некои тоа разбудуваше и некаков стравопочит, но Змејко не можеше да биде уловен на тоа.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)