расне (гл.) - во (предл.)

Не знаеше и не се бореше да за не сонува ли или повторно доживува или сега за прв пат влегува во оној настан што можеби еднаш го дожевеал само како мисла, како колебливост, како туѓ настан, што расне во ассоцијации на сетилата-од линија или звук или мирис, или се заедно, и стои како недогледен пламенен столб збуцан во темнината. Како вжарен нож.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Таа си дозволи сама да се убеди во тоа и го охрабри тоа верување да се всели и да расне во нејзините мисли, зашто со целото свое битие гореше од желба да го отфрли постоењето на змијата.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
И клокоти каменот во сонот Доаѓа како грамада која низ времето Ќе се слепува и ќе расне во карпа.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
Денес ружата расне во Турција, Мароко, Франција, СССР, но најмногу во Бугарија.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)