расте (гл.) - дете (имн.)

На улицата растеа деца. Си ги учеа имињата, ги испробуваа тупаниците, нозете, грлата.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Ѕидниот часовник – Предел во кој да ги распознаеш сите божји состојки од кои растат децата и цветовите; Поштарот кој среде летен дожд тропа на вратата и го довикува твоето име; ветровите што го менуваат правецот на корабите; воин од кој е останата само бројка врежана на неговиот череп; иницијали на ѕверови престорени во болки и во гранчиња; калуѓери што се движат по работ на морето и бараат пусти земји за молитви и мир; Елена на топлата постела на првата вечер; потомства што ќе ги остават своите ребра покрај ребрата на своите татковци; записот оставен врз плочата над нас.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
БОРИС: Удирај! Ако! Така растат деца.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Зарем таа очекуваше да расте дете без татко?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)