Барем сега да молчи човек, да замиже, да сети како растат низ него жилки од тревките, телото се дроби на грутчиња ровка земја.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
— Бев командир на баталјон, вели, човекот расте низ страдање...
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Вратите затворени, козите прибрани, децата растат низ нивните соништа.
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)
А луѓето како луѓе: веруваат дека варварите доаѓаат ноќем или пред да падне мрак!
„Две тишини“
од Анте Поповски
(2003)