Пие, полека и долго. Потоа ја растресува главата.) Тбррррууу...
„Црнила“
од Коле Чашуле
(1960)
Си ја растресува главата како да сака да ја разбистри, но ништо не се менува.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Сани знае дека сѐ е навика, дури и тишината и заборавот и отсутноста.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)
Целиот нејзин живот е мрежа на интуиции, почетокот на зборови, како неон и свод, бор, топаз, сенка, но тогаш бебето почнува да плаче.
„МАРГИНА бр. 32-33“
(1996)