Каменот зад кој стоеја Анѓа и Стојан беше сосема надвиснат и со малку буткање можеше моментално да се растркала надолу по збрдниот брег.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)
Почнаа поединечни пукања, а Стојан и Анѓа ја поттурнаа карпата зад која стоеја, и оваа се растркала надолу по самото патче, смачка еден што се влечкаше надолу и се раскрши на стотина ситни парчиња бркајќи ги другите што бегаа.
„Калеш Анѓа“
од Стале Попов
(1958)