рече (гл.) - мама (имн.)

Признавам, многу се исплашив. Мислам сите четворица се чувствувавме исто.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Зошто прашуваш?“ се зачуди. Ѝ го раскажав моето сеќавање и за мирисот што го чувствувам така доверливо како таа што ми раскажа за детето од нејзините детски соништа.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Клучот нема да ти го земеме. Ти докажа дека совесно се однесуваш кон она што ти го доверивме. И понатаму ќе си - клучарче.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ова го рече мама како да наслутува дека во моите соништа е Соња.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
ПРВАТА ЦИГАРА
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Оди сега, прибери се и учи...“ рече мама, стана од столот, ја вклучи пеглата и продолжи да ја пегла кошулата на тато.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тато го забележа моето несвесно движење кон клучот и спокојно рече: “Не, нема потреба да се грижиш.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Има и писмо за тебе“, рече мама и ми го подаде.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Убедена сум - тоа никогаш не би го сторил.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Убав мајкин“, рече мама, „се радувам кога слушаш“, и ме бакна, „кога сам се миеш“.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Стојам - ама како да немам нозе - не ги чувствувам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Единствено ме мачеше една мисла: Што ќе речат мама и тато?
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Беа другарите?“ ме праша мама. „Беа. Врнеше. Право кај нас дојдовме. Бевме гладни. Јадевме леб и слатко од јагоди.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Тој беше дете од моите детски соништа. А можеби и јас бев во неговите...“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ајде сега трчаница дома, а попладне да се видиме на старото место во паркчето.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Само да не ти го намалат поведението...
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Не!“ налутено рече мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Дома влегов на прсти и право во купатилото.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Дома дојдов наврнат и скиснат. „Има писмо од баба“. рече мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Гледам, си се вцрвел. Ако, уште малку остана играње а потоа - на училиште“, - рече мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Гледај“, рече мама и ја покажа дланката, “и прстиве на една рака се различни.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Тоа е само детска фантазија“, рече мама со глас што не беше гласот на мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Потоа ги кренав картите таму од каде што ги земав и се колнев дека никогаш веќе нема да ги фатам в раце.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- „Не, попладнево нема излегување!“ ќе рече мама и - ТОЧКА.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Така и сторија. Јас немав сила да се противам.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Да знае дека со душа ја чекаме: И тројцата ќе ја пречекаме на железничката станица, така како што ја испративме“, рече мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Клучот - како нешто најскапо, како потврда дека и јас сум слободен, самостоен, способен да се грижам и за себе, и за домата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Некој мора да е претпоследен. Сите не можат да се први.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Оди, измиј се, вечерај - и на спиење“, рече мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Несвесно се фатив за клучот што го имав под маицата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Невозможно, а сепак можно“, рече мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Да, точно така напишал: секогаш кога има можност! Скандал!“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Ако, синко, голема гревота е дете да е гладно. Леб и нешто со леб секогаш има дома“, рече мама.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Долго си миев заби, си миев коса и се истуширав.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Вие сте во право, меѓутоа, ве молам, ова со лексиконот сфатете го како обична детска игра“, рече мама. Ѝ бев крајно благодарен на мама дека така постапи.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Но јас ја пресеков: „Ако сум нормален, зошто се редам претпоследен на фискултура?“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Потоа си ги стави рацете на стомакот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Тоа ќе дојде многу подоцна, многу години по овој прв чекор. Така ми рече мама.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ами сега ќерко, немам повеќе што да зборувам, ми го пресече зборот како со мед, со тоа што рече: „Лошо — арно како што ќе рече мама“. Блазе...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Татко ми стоеше сред собата, несмасно смешкајќи се. „Сврти се“, рече Мама.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Тате се движеше полека во униформата за да го видиме. „Сврти се повторно“, рече Мама.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Не мислев така“, рече мама.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Простете“, рече Мама, „сега ќе донесам леб.“ И јурна во кујната. „Но лебот е на маса“, реков.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Ајде, повтори го тоа“ ѝ рече мама.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Ајде“, рече Мама, „сега ќе си одиме дома.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ќе му рече мама на Зоки: - Појди, викни ја мајка ѝ на Лидија, сине.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Што?! – рече мама. – Сега ќе се преправаш дека ти се спие само за да не те карам, нели?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Си пораснал, сине, - рече мама.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ќе му рече мама на Зоки: - Донеси, сине, вода во бокалот. А тој ќе одговори: - Нејќам!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ќе му рече мама на Зоки: - Помогни ѝ, сине, на баба! А тој ќе одговори: - Нејќам!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Ќе му рече мама на Зоки: - Дојди да ми помогнеш да ги измиеме садовите, сине!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
„Ти нацртај ги, ако не се расцутени“ рече мама Злата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Тато доцна ќе се врати“, рече мама Злата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Зафатен си, па нејќев да те оптоварувам со нешто што ќе се случува дури на крајот на мај“, рече мама Злата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Јасно“, рече мама Злата, „ама крајно време е да легнеш и нормално да си спиеш.“ ***
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„И рецепти за готвење, и за одржување хигиена - лична и во станот - и тоа е поврзано со чиста и здрава животна средина“, - рече мама Злата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Ќе ти помогнам“, рече мама Злата и двете отидоа во бањата.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
И треба да размислиш кој е лош, тие или ти, - рече мама и отиде да си ја гледа работата...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)