сака (гл.) - повеќе (прил.)

Следните денови сакав повеќе да мижам, отколку да гледам како се копа бунарот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
И недадејно, додека лежи и ги гледа сенките на луѓето од својата солунска паства, кои со денови и ноќи во кои тој око не склопува, еден по еден, поминуваат покрај неговата постела, и можеби зашто е тифусар, само фрлаат поглед и го одминуваат, не одговарајќи на поздравите што тој непрекинато им ги упатува кимнувајќи им, најнапред со глава, потем само со уморните очи, на сите, без оглед на возраста и на статусот: на членовите на советот, почитуваните рабини, солунските амали, манави, ситни дуќанџии, продавачи на риба, мислители, лекари, интелектуалци, новинари, хакхами и шамаши, кошер-касапи и хазани, продавачи на благословено вино, читачи на респонси, и сите, илјадници и илјадници, поставувачи на едно исто, немо прашање...  Главниот рабин не сака повеќе да ги гледа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Само, видете, Кери Грант не можеше да биде убиец.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Не сака повеќе да живее и подготвена е да умре од неговите раце.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Додека ја слушаше, а не ја дослушуваше жената како ѝ зборува, Горда гледаше во детето - годиначе, тоа си играше на подот од кујната, седнато па стркалано, уште сакаше повеќе да лази одошто да оди, клатејќи се на ножињата како пајче.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Насекаде и во сè го гледав призракот на измамата. - Не сакам повеќе да играш во театарот, - ѝ реков еден ден.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Кога ќе го прашате што сака повеќе, бонбонче или приказна, тој секогаш би избрал приказна.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Сакаше повеќе од неа, сакаше повеќе надвор од неа, сакаше таа да биде некоја друга, сакаше да бара и да најде некоја друга, а не неа.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Таа еднаш му даде сѐ, но тој мислеше дека тоа не му е доволно. Тогаш тој сакаше повеќе.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Секој сака повеќе несреќа да има, да завладее.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога требаше да се оди во Кавадарци на пазар, за да ми купи фустан, ќе земев нешто најевтино за да не го потрошам, за да ме сака повеќе.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Обновив минат ден за да те сакам повеќе на заминување.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А татко му еден ден му рече: кој нема татковина, нема ниту гроб, нема ниту гробници и ти забранувам да патуваш!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во својата поезија ќе сведочи дека е тој постојано во заминување кон татковината: заминувам во сон, таму ќе се најдеме ако постои враќањето од егзил, обновив минат ден за да те сакам повеќе во новото заминување, заминувам во правец кој не постои!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Гледав векови песок како покриваат судбини.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имаше моменти кога се откажуваше, кога не сакаше повеќе да зема лозови, но тоа траеше до денот што беше последен за извлекување: одеше кон бутката да купи лозови, сакаше да не најде но пак се тресеше и го молеше господа да најде.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Мајка еднаш му призна на Татко дека во сништата постојано го повикува нејзиниот полубрат кого го сакаше повеќе од цел брат.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тој ја свртил главата и рекол, госпоѓо, јас Ве сакам повеќе од својот живот, но помалку од својата чест, станал и се пријавил во војска.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
„Губи се! Не сакам повеќе да те видам!“ – му рече таа и му залепи шлаканица.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Тие соништа имаа чудна сила, невидлива, но доволно силна.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Нека грмат громови, нека дождот струи низ облаците, нека застане светот и времето, чекајме на истото место, прегрниме како дете и кажи ми: „дел си од мене“.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Несакав да разберам ни да простам за сите грешки, а те обожував и те сакав повеќе од било кој друг.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кога бев дете имав свои детски соништа, сонот го сакав повеќе од утрото и новиот ден.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И, ако имаме среќа нашето дете да стане нуклеарен инженер, во што ќе вложиме сѐ што можеме и имаме, не прашувајќи се дека тогаш тоа наше дете ништо друго не ќе сака повеќе одошто да му се даде можност да ја стави во погон нуклеарната сила чии тајни ги владее, ако ништо друго да проектира и изгради нуклеарна централа!...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Јас не сакам повеќе да носам вода.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Сакав повеќе, секако - допир на кожа - но бев исполнет и среќен.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Полека, си зборував себе. Сѐ во свое време.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Слушај Филип - му реков. Се преиспитав себе си, навистина се преиспитував и не сакам повеќе да бидам со тебе.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Зар не ме сакаш повеќе, ми вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ако сакате повеќе да ве ценат, вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сакам повеќе наши ора да ставам на програмата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не знам што е причина, та Билјана наеднаш да ме изненади со тоа необично прашање: - Тато, зошто некои луѓе ги сакаме повеќе, некои помалку, а некои не ги сакаме?
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)