се (гл.) - со (предл.)

Врсници се со Јосифа, заедно пораснаа и оттогаш до вечерва се со Јосифа, заедно пораснаа и оттогаш до вечерва ниту имаше повтено да му намниса за некаква работа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Кулите, и ден-денешен го имаат тогашниот изглед: надвор немаат балкони и покриени се со старовремски ќерамиди; внатре, пак, на најгорниот кат, имаат една единствена одаја со четири, на секоја страна по еден, големи шимшир прозорци и камени поѕидоци - миндерлаци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сами се со неа. Имаат еден син, судија, со служба е дури во Преко.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тие што не се со него, се против него и се негови непријатели што треба да се истребат.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Обременети се со своите мисли и заскитани некаде далеку...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Дуќаните се со затворени ќепенци, тезгите на пазарот се покриени и затоа не се слуша и не може целосно да се почувствува зазбивтаниот пулс на ова морско пристаниште.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Полни се со крв и секогаш црвени. Обично бараат заспана будност.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)
Небаре се со орелски и соколски крилја.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Пупките на крушколиките дојки истакнати ѝ се со окер, со кој ги намачкала и образите и усните.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Би рекла дека овие мустри се со висока емотивна реколта и лесно продираат во туѓата психа.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Додека ороспиите се со освојувачки страсти, сакаат да владеат со просторот и времето што им се нуди на располагање, робовите тоа им го препуштаат на своите стопани, а нивните желби завршуваат со релизирањето на задачите што треба животот на господарите да им го направи удобен и забавен.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Го споредивме со футролата, беше повеќе од очигледно дека се со истоветна изработка.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Во Партијата сите носеа маски, играа ролји кои не им припаѓаат, и во трансот на поистоветувањето на она што се со она што не се, се соживуваа со маската и ролјата што ја играа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Нашето село е сенасе осум куќи. Нашата е виранија таква, со сламарниица е покривот, ѕидовите се со плетвар и кал.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Жените што се со мене не можат да проговорат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Објаснувањата не помогнуваа. Беше потребно само вака, барем додека се со него, да им се наметне.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
На челниот дел од куќата, под стреата: срце, прстен, токосани раце, ангелче, венче, и во нив: почетните букви од името и презимето на домаќинот и годината на градењето; балкони: украсени со елементи од железо или ламарина во форма на триаголник, четириаголник, ромб, ромбоид, круг, трапез или со гипсени елементи во вид на амфори, во вид на подлактени раце или сосем едноставни со парапети кои завршуваат со коритца за цвеќиња; чардаци: долги колку што е долга и куќата, со пармаци, со плотици од костен, од даб, од јасика; на чардаците испуштени башлаци над кои висат мали куличиња низ кои може незабележено да се ѕирне во дворот, на патот, или во време на војни и арамилак, да се протне цевка од пушка и да се направи пусија; покриви: со рамни или со стрмни стреи, со испуштени чакми и кучиња, со поткренати маи како крилја од птица, со издолжени предни страни како козирка од капи, или прекинати со предниот ѕид што се крева нагоре за да го затскрие покривот; вратите: со една, со две поли, обични или со нутифедер, со украсни бордури на секоја пола, со надвратни прозорчиња застаклени или опшиени со мрежа за заштита од секакво гадурии; на вратите жапка или шуличе што се отвора со стап кој постојано е врзан на вратата, ѕвонец што ќе чукне потивко или посилно, резе со катинар или брава донесена којзнае од каде; прозорците: широки, европски, или пак тесни со по неколку крила доближени едно до друго за што подобро да ги осветлат просториите; оние што се на долниот кат и низ кои може да се ѕирне, заштитени се со железни прачки извиткани во разни форми; кај што нема железни пречки - дрвени капаци испукани од сонце и дожд, но кои ноќно време убаво ја затвораат куќата како дланки склопени на очи или како мравкини дупки.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
(Пауза) Најдов еж. Кучешки. Со спуштена чурилка. ЕВТО: Какви други има? МИХАЈЛО: Свињски. Тие се со крената. Кучешкиот се јаде.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Освен тоа, ако можело да се памети, секој од нив носел под арапската антерија скриено крвче од седеф.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа, минувајќи како сиромашни муслимански аџии, им објаснувале со турски зборови на Турците дека се со кулаклии а најстариот со наџак за да се одбранат од арамии и, штотуку дошле во својата куќа, се наметнале пак со кожуви.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Го отежнуваше дишењето и создаваше чувство како белите дробови да се со мраз искитена, божиќна елка.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Сета земја ја зафатија војници, вели, дури и за пчелите нема место. И полето е со војска и планините се со војска, вели. 142
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Ене го, на соларникот, му велам, рацеве, до лакти. ми се со тесто.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)