седи (гл.) - до (предл.)

Тоа влезе со еден филџан и полно гезве „сааде“ кафе, а Адем го кладе да седи до него на миндерлакот и почна да го гледа право в очи: — Е, Кате? Слушна што зборував јас со чорбаџи Јован, а?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тука е мајка му. Таа или стои до шпоретот и готви ручек, или пак седи до прозорецот и му ги крпи чорапите.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Тој седеше до прозорецот, темна силуета, и гледаше надвор. Се уплашив – „Што правиш таму?“.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Го слушнав шепотењето на госпоѓата која седедше до мене и патуваше за Венеција - И вие изгледа не можете да спиете како и јас.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Тоа беше истата личност која седеше до нејзиниот „лотосов“ цвет.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Во миговите додека ѝ честитаа за наградата, Рада само со крајот на окото успеа да го фати профилот на господинот што седеше до младата дама. Профилот и ништо друго.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таксистот го одмери Александар од глава до петици, и како да беше почестен што седи до него на совозачкото седиште, а не назад што беше вообичаена пракса при користење на такси.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Арсо сега седи до татка си покрај софрата, чест која се прави само на заслужните и пораснатите луѓе.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Во тоа време Силјан си седеше до баџа и го слушаше сето ова што зборуваа.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Најстариот меѓу нас, Симон Наконтик, дојде како од плеснива икона на која заборавен светописец ја раскажал Тајната вечера на апостолите и ме повика да седам до него крај огнот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Бевме научени на изварка, на суви пиперки, на кромид.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Како и обично, Томе седеше до нив и ги шпионираше.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Вториот е Танас. Седи до прозорецот.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
„Така се бранат од ова што е овде и сега.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Жената која седеше до мене забележа дека ги слушам туѓите разговори, и дека се обидувам да не ги слушам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А дедо Бошко седеше до огништето спроти Лумана сиот занемен од страв да не се случи најлошото.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Па, драги деца, ако се возите во некој од црвените градски автобуси и ако видите дека некое дете седи до шоферот, знајте дека тоа е Цане.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Ама не знам да играм. Има да се научиш, или има да те нема. Седи до Живоина.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)