Веќе можеше да се седи надвор иако вечерите беа сѐ уште свежи.
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
Сега не беше време да се седи надвор, но на Бојан воопшто не му се спиеше.
„Бојан“
од Глигор Поповски
(1973)
Има голема убава бавча со многу маси и столици, сѐ уште беше свежо да се седи надвор.
„Седум години“
од Зорица Ѓеорѓиевска
(2012)
Цел ден, дури траеше првата есен, новопечениот трговец седеше надвор опчекорен на дрвена клупичка и играше дама.
„Послание“
од Блаже Конески
(2008)
Не и го знаат името, ама додека објаснував кого барам едната жена на другата и рече да не ја бара таа жена која постојано седи надвор на столче и плете.
„Ласа“
од Наташа Димитриевска Кривошеев
(2011)
Последно застанување беше едно место каде што доцните залутани гости седеа надвор, на обични столови, околу обични маси.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)