седи (гл.) - сѐ (прил.)

Ќе седиме сѐ до последното догорче и до првите зраци темнина.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Мајка ми се правеше рамнодушна ама беше нервозна и секогаш наосилавена на нас децата; баба ми нешто скришно го караше дедо ми, а дедо седеше сѐ понапикан во огништето со главата наведната и некако свртена кон ѕидот, како чиниш да пушеше кришум од своето луле направено од кочанка.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)