седи (гл.) - уште (прил.)

Седевме уште долго. Тоа, пак тоа. Истите разговори- истите одговори. Излез не гледавме никаде. Целата вечер беше загубена.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Кметот, тој што се караше со војниците, седеше уште таму, ама сега заспан.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Ќе седиме уште или ќе бегаме? Јас утре рано треба да станвам, а веќе е десет без черек.“ праша Тодор.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Поправо јас би можел да седам уште, но не и Билјана.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)