Си можел да седнеш некаде подолу, вели Јосиф, и пак да видиш кога ќе дојдат заптии од Прилеп.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
„Би сакал да ве поканам на една прошетка, а ако сакате можи да седниме некаде на ручек, со оглед на тоа дека имате пауза за ручек.“
„Белиот јоргован“
од Хајди Елзесер
(2012)
А вие, седнете некаде.
„МАРГИНА бр. 17-18“
(1995)
Ќе си одам, ќе си седнам некаде, ќе си порачам пијалак...
„Балканска книга на умрените“
од Мето Јовановски
(1992)
Вистина е, на час сѐ си беше вред: довлечкај се и застани под прозорецот, на вратата или седни некаде на крајот од училницата и слушај: попусто би било да може нешто да се открие и дознае.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
Само ќе седнеше некаде од страна и го посматраше толку внимателно како да го испитува за да му изрече пресуда.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)