Беше лута. - На кого си му лута, Билјана? - ја прашав кротко. - На оние тополи, - рече.
„Билјана“
од Глигор Поповски
(1972)
По еден час и Бошко Манев, кога дотрчаниот Танас му кажа, исто така знаеше што го чека зашто арнаутскиот обичај на сите им беше познат: кога некој ќе ти плати за сѐ што кај тебе јал и пил – тоа значеше дека има право да ти одмазди како што сака за она што мисли дека си му го сторил.
„Луман арамијата“
од Мето Јовановски
(1954)
- Поздрави го подводниот Вок со едно око кому најверојатно си му слуга и речи му дека тоа не е фер.
„Авантурите на Дедо Мраз“
од Ристо Давчевски
(1997)
Очи в очи - грев е да погледнеш пред да си му ветена... - се потргнува накај карпата.
„Молика пелистерска“
од Бистрица Миркуловска
(2014)
Туку си му ја нашол некому главата меѓу нозете.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Треба со маж да се видиш и мораш да си му убава.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Сам - никому не си му нужен, никој не те сака.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)