склопи (гл.) - свој (прид.)

И сепак, празнината во собата зјапаше, можеше да ја склопи својата челуст и да го затвори во својот мрак, него и сѐ околу него.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
На Волчарот не му било тешко за кусо време да ги склопи своите железни раце околу вратот на волкот и да ја заврши борбата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Со нарамена торба и стап во раката, Аргир ги цепеше првите мугри, поднаведнат, забрзан... народните учители стариот учител Климент Изморените галеби одамна веќе ги склопија своите бели крила.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)