Племето Сизифово заковано за припекот на ридот учи да слегува кон славејот на јазот кон ситото на полето.
„Липа“
од Матеја Матевски
(1980)
Полека темното слегува кон долината и го потиснува здивот што се таи во млаките.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
Слегуваме кон селото Четрок, времето е некаде попладне, речиси квечерина.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
По тој ист пат нејзините мисли и понатаму непречено ќе слегуваат кон полето.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
„Ова место го избрав за мој вечен дом“ соопшти таа, а насмевката не ѝ слегуваше од усните.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Во пресметките што ги направив уште пред неколку денови утврдив дека тој прозорец се наоѓа на источната страна на затворот и оттаму може да се види само улицата што слегува кон мостот. Или грешам?
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Угоре, тоа е истата улица што води кон ридот со лозја.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
По ова време веројатно е пуста.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Гледав како го поминува честарот што слегува кон водата токму на она место каде што патот поминува најблизу до реката, а потоа наеднаш Даскалов го напушти патот.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Градот слегувал кон водите низ времето а никако да излезе од зелениот превез.
„Посегање по чудесното“
од Србо Ивановски
(2008)
Завчера броев, само на оваа улица што слегува кон центарот, пет семејства набројав.
„Жената на белогардеецот“
од Србо Ивановски
(2001)