И преминот во ангел се случи лесно, како на ембрион што се ослободува од својата извонредно нежна мембрана (иако внатрешната вода малку се наоблачи) и се испилува од кожурецот.
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Иако сега забележувам и некои потскриени детали: сенка на прогонетиот во долниот лев агол на платното (и раце што во бекство заличуваат на гранки од дрво).
„Човекот со четири часовници“
од Александар Прокопиев
(2003)
Мислеше дека ќе треба да остане тука дестина или повеќе дена, да причека времето да разјужи, а тоа можеше да се случи лесно по овој јужен снег.
„Белата долина“
од Симон Дракул
(1962)