Во Видал и своите, се случува токму спротивното: дати, како и имиња на места и ликови, с е точно прецизирано, имиња, поединости, не престанувајќи да се акумулираат.
„Потрага по Елен Лејбовиц“
од Луан Старова
(2008)
Целата оваа драма ми се случуваше токму во најгустото, кога требаше да се полагаат испитите. ***
„Знаеш ли да љубиш“
од Ивана Иванова Канго
(2013)
А зар не се случува токму судбината што се одбегнува да стане вистинската!
„Ервехе“
од Луан Старова
(2006)
Всушност, зацементирањето на губењето на одредено право се случува токму на таков начин што неуживањето на одредено право, преку усвојувањето на соодветна законска регулатива, престанува да биде кршење и станува намалување на правата.
„Обезвреднување на трудот“
од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев
(2010)
Се случуваше токму во времето кога Монтескје во XVII век ги проповедаше своите идеи за топовите кои ги уништуваат топовите, за деспотските режими кои не можат да имаат фундаментални закони, за републиканската влада која во срцето го има народот, за облиците на издвоената власт (парламентарната, извршната и судската), ние во Османската Империја да го одржувавме во живот кадијата, исламскиот судија кој донесуваше одлуки во согласност со шеријатското право...
„Балканвавилонци“
од Луан Старова
(2014)
Во стварноста
се случува токму она
што се одрекува.
Фигурите се меморија на историјата.
„Ерато“
од Катица Ќулавкова
(2008)