ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Кутрата Надењка нема веќе каде да ги слуша оние зборови, а нема ни кој да ѝ ги кажува, зашто ветрот не се слуша веќе, а јас се подготвувам да заминам за Петербург – на подолго време, можеби и засекогаш.

Сè уште е прилично студено, на ѓубриштето уште има снег, дрвјата се мртви, но веќе се чувствува здивот на пролетта и, подготвувајќи се за починок, гавраните шумно гракаат: Јас се доближувам до оградата и долго гледам низ една пукнатина.

И по нејзиното лице се гледа дека и самата не знае дали слушнала нешто или не.

Не знам дали Надењка ги слуша оние зборови.