слуша (гл.) - гргорење (имн.)

Во собата продираа најразлични звуци: од тоалетот наутро се слушаше гргорењето на неговото порцеланско грло, од покривот лекото роморење на дождовните капки, од таванот итрото глувче што трча меѓу тајните прегради, а од под скалилата појот на канарката во нејзиниот кафез.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Трајче, занесен го слушаше гргорењето, гледаше во бистрата студена водичка, јадеше од лепчето и пиперчињата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)