слуша (гл.) - грепкање (имн.)

УВОДНИК б) Во еден иронично расцентрализиран свет (кој сѐ уште, во оние последни слоеви на своите обвивки, токму една кожичка пред неподносливото заплискување на големото “Ништо”, ја крие, како своја ненадминлива суштина, идејата за централно, тотално, глобално и доминантно) однекаде (од „периферијата“?!) пак се слуша грепкање.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)