А кога го слушав до крај писмото кое што го читавте вие видов дека не е негово.
„Антица“
од Ристо Крле
(1940)
Пуштив музика да се слуша до Влае и заиграв пред публиката моја – книгите, кои ми аплаудираа и ме викаа на бис, како да сум ги напишал јас сите.
„Зошто мене ваков џигер“
од Јовица Ивановски
(1994)