Циљка навали глава врз рамото на Јани и како во полусон непрестајно ѝ се премотуваат истите слики и ги слуша истите гласови и пцости...
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
Се останува по старо џелатите станаа современи слободата е фрлена на колена чуствуваш духот е во зандани Едни злосторници заминаа но дојдоа нивните внуци џелатите се вртат во круг ги слушаш истите звуци Човештвото полека изумира светот е цел во метастаза а надежта остана во кутија се острат и неа да ја згазат Луѓето умираат во незнаење несвесни во илузорно постоење некои се мртви од раѓање а деновите им служат за броење Премногу животи одземени изгазена е совеста чиста премногу солзи пролеани а судбината остана иста
„Проклетници“
од Горан Јанкуловски
(2012)
- Мајко... - пак го слуша истиот глас, ама овојпат сосемa тивок, многу молежлив и уште подалечен.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
- Секако – одговори таа мирно. - Постојано го слушам истиот одговор – негодував.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
- А, ти, постојано го поставуваш истото прашање.
„Игбал, мојата тајна“
од Јагода Михајловска Георгиева
(2000)
Ни се чини дека влеговме во битолската кафеана во која вчера ја слушавме истата песна што погромко ечеше од звучниците.
„На пат со времето“
од Петре Наковски
(2010)
Од црквичето се слуша ист одговор.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)