слуша (гл.) - и (чест.)

Се слушаа и експлозии. Во прво време не знаев што се случува.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
И мрава ќе бидам, до века: мрава црна, што Господ не само што ја гледа во најцрна ноќ на црн мермер, туку го слуша и топотењето на нозете нејзини! ***
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Однадвор доаѓаше завивање, квичење, му се чинеше дека слуша и стружење на вратата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А си го слушаме и срцето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Надвор е мирно, си го слушаме и дишењето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И одеднаш го слушам и името на мажот ми... Никифор Абазовски, вели, од...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Му го слушам нему, си го слушам и своето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ама, слушам и стражарот трча по мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Слушаме и за искршени дрвја, паднати на пругата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Секој од нив само за себе како да ја пребаруваше таа сребреста чистина, не признавајќи никого друг, ничие туѓо пребарување, а набргу тој ги слушаше и нивните стапки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Слушам и други одат, вели, па и јас ќе одам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По некое време се слуша и тропање на вратата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)