На крајот од краиштата, дури и да е овој свет, како што се вели, несовршен, сепак треба да сме убедени дека не постои нешто само по себе што на човека може да му ја земе верата.
„Бунар“
од Димитар Башевски
(2001)
На крајот веруваме во она во што мораме (сврделот на фактите полека нè дупчи) или во она во што сакаме да сме убедени, во она што ни треба.
„Сонце во тегла“
од Илина Јакимовска
(2009)
Исто така сме убедени, дека мислиш малку и на нас.“
„Омраза - длабоко“
од Драгица Најческа
(1998)