собере (гл.) - некој (зам.)

Но, глупаво би било да не се излегува воопшто во шума затоа што има боцки.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Да беше себичен и да не мислеше на ништо друго, секој би можел едноставно да каже Благодарам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Иако мислите дека во оние шуми околу Едисто не сте собрале некоја боцка, најверојатно сте.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа го правеа да соберат некоја пара, но иако покрај нив минуваа стотици луѓе, никој не се одделуваше нешто да им даде.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Се веднеше за да собере некој овенат лист, или бубачка, или да откине некое гранче зафатено од лисни вошки, или да го собере ѓубрето околу коренот на растението ако се сомневаше дека тоа не се храни доволно.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Повикувајќи ги да „ги слават животот и делата на старите и на новите популарни геј- икони во тие внимателно (понекогаш и опсесивно) составени приватни збирки и музеи на разни диви“, списанието препорача седум локали, меѓу кои и „Легендарната збирка на Џоан Крафорд“ во Сан Франциско, која не ја собрала некоја остарена филмска кралица, туку извесен млад љубител на Крафорд.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А за да им помогнат на старите во терањето на стоката, тие беа повеле со нив и по некое дете од осум до десет години, оти пак за младите беше опасно да слегуваат в град да не ги собере некој од поблиските бегови за работа во својот чифлиг, бидејќи полските работи беа во полн ек, та на беговите им беше потребна работна рака, и тие ја наоѓаа со својата сила кај рајата – христијаните – која не беше уште сопственост на некој од нивните колеги, како што беше овде случајот со слободните Мариовци.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Не само механички, веќе не знаеше кога го лизнува прстот за да ја преврти страницата, а кога посега по чашката за да отпие од вињакот или кога ги подава прстите за да собере некоја семка.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тоа го охрабри, или го насочи, или го поттикна, или просто го подлажа да напише еден драмски текст, од кој театарските уметници толку се изненадија што дури и се намуртија, па одвај се најде некој почетник режисер да го постави на една провинциска сцена, некогашна коњушница на некогашна касарна, што живуркаше со половина душа, одвај собирајќи премиерска публика, а не пак да собере некој денар за авторски хонорар.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
На годината беговите го натерале аргат да им биде, иако тој собрал некоја пара да си купи некое нивче.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Сигурно им успеало да грабнат некоја златна тула од онаа петокатница или да соберат некој златен лист од липите што Малчо ги озлати.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)