Нели со грдо лице е славјето па и прозрачноста што ни се лелее пред очите! Ха, ха, ха!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Не, не се во прашање фантазии или фатаморгани!
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Значи кога спомнувам леснотија што се лелее всушност мислам на лелеењето на нашето задоволство откако ќе наиде грдата вест.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)