спушти (гл.) - во (предл.)

Колата втаса... Двете сестрички го прегрнаа Гоцета, мајка му го избакна, а пак татко му за среќен пат му спушти во раката златна лира...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Сте дошле од далеку.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Е, де, господин управниче! - рече Ѓорче, му пристапи и му спушти во раката една златна жолтица.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Неколку пата штракна рѓосаниот клуч на клучарот, скрцна старата тешка железна врата и се отвори...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- рече трговецот и му спушти во рацете две златни лириЗ8)...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Го спуштија во гробот на татко му. Под сливата што тој ја насади за Митре.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ниту ќе го крене погледот кога јас ќе дојдам и ќе ме праша - дека си чупе... што ќе кажеш... Дома, арни сте сите...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Привлечната реклама ги вика младите да се спуштат во темнините, односно во полусветлените сали на диско-клубот, во кој таа вечер имаше многу гости.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Некаде, на последната или претпоследната полјанка, пред да се спуштат во Заветна, Бојан застана.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Им ја отвори прво вратата од тремот на говедата, па кога тие се спуштија кон поилото, оставајќи жолти траги по белата снежна патека, тој се качи во плевната и им спушти во јаслите од кошарата два снопа царевиње.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Од едно мало кошарче во предниот дел на колибата, Бојан зеде три, четири компири и ги спушти во котлето над огнот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тие ќе отрчаа кон водата, ќе ги забодеа насолзените клунчиња во неа и потоа ќе ги кренеа нагоре главчињата за да може водата, што ја макнале, да им се спушти во гушите.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Куклата тивко се спушти во креветот и се мушна во прегратката на Снежана.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Кралот гледаше во мене и рече: „До утре, кога ќе ја спуштам во гробот, да си готов со сликата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сите се свртеа со грб, испишаа на листовите што испишаа и потем ги спуштија во кутијата на одлуката.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Јажето го врза за едно дебело дрво, другиот крај го спушти во отворот на јамата.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
„Ова?,“ праша Ана и подигна една книга, приближувајќи ја до очите на Зигмунд.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ана ми го подаде доминото, и јас го спуштив во кутијата покрај мене, во која на голем куп беа ставени книги, сувенири, дребулии кои требаше да бидат фрлени.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Една ноќ, може тоа го видоа моите очи, може така ми се пристори, како да ја здогледав старицата, или нејзината сенка, како со запалена борина оди по рабовите од коријата, потоа се спушти во отворот на испосничката ќелија и исчезна во неа.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Потоа дојдоа двајца археолози кои со направи за подводно нуркање, со скафандери се спуштија во витлите на „бездното“ и повторно не се вратија.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
По два часа возење, тракотење и трускање, џипот се спушти во селото и застана сред село.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Директорот се спушти во фотелјата, се навали на наслонот и започна да ме испитува за моите таленти и способности.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ќе ве избркам ако не работите? okno.mk 165 Господинот што мислев дека е директор пребледе, тажно ја спушти главата и седна на своето место.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Таа како лелеава снегулка меко се спушти во простор опкружен со глиб и трње.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Телото на Рада повторно се стресе. Веројатно ѝ падна шеќерот и таа само се спушти во блиската фотелја.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Малото полека го спуштив во водата и тоа преташе весело, а таа, со клатење налево - надесно, се преврте на грб и со едната нога го јавна овој нејзиниот, па се исплашив дека ќе му напукне бутна коска и им го подадов Барбариче... и, кога првата капка ја допре, таа веднаш го прострела со поглед и навежбаниот се исправи, го грабна детето и го свитка во бањарка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кога се спушти во долот скржаво обрастен со папра, почувствува дека нозете не го слушаат.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Дојдоа пороите, отидоа. Снегот се спушти во низијата; потоа се стопи, отиде.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Кога се спушти во долот скржаво обрастен со папра, почувствува дека нозете не го слушаат.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Стоеше потпрен на големо дрво со збрчкана капа и не знаеше дали да се спушти во селото или да се врати таму од кај што дојде по долго и скапо патување.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Шарлаган- кан заспиваше насмевнат и се будеше со намуртено лице, лут и стемнет.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Издробените грамади се товареа на железната крошна во која ме спуштија во тунелот под земја.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
И кога требаше да го спуштат во гробницата, тој врисна во сонот со сета сила, како никогаш дотогаш во животот, и се разбуди од кошмарот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Додека минуваше низ вратата на клозетот, тој го спушти во џебот и го испипка со врвовите од прстите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Го свитка во ролна купчето хартија што го заврши и го спушти во пневматската цевка. Поминаа осум минути.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се спушти во маслосаната фотелја и ги откопча ремените на чантата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Марија ја спушти во неговиот скут.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Трошчејкин не е господар во таа своја измислица и останатите од другата страна “реалистички” фигури на гостите (во авторската ремарка се дава директно укажување да се спушти во тој момент меѓу двата плана на личностите полупровидна завеса), почнуваат да се претворуваат во болни марионетки, во “свински муцки”.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Лелекаше силно, и го бацуваше татка си во ковчегот и не им го даваше на луѓето да го спуштат во гробот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Горјан разбра дека се случило нешто лошо, ја префрли пушката преку рамо, го крена на раце и се спушти во базата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Затоа и си претпоставувам дека токму овие ознаки биле сериозна пречка за љубопитните поединци при донесувањето на одлуката да се спуштат во амбисот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Бев осуден и морав да се спуштам во таканаречениот Безизлез без право дури и да размислувам за посебностите на тој мој затвор.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Те знаев оној Коста што никогаш не се плашеше китката гранати да ја спушти во бункерот преку пушкарницата и кој прв стигнуваше до непријателските жици...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
И ме убива сево ова што го гледам тука.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Српот насмевнато се помрдна од ридот Штом зората во класјето зашуми со чекорот нејзин се спушти во тврдите дланки на жнеачот со нивниот ритам да пее по златните жици на нивата.
„Дождови“ од Матеја Матевски (1956)
Сево ова траеше до моментот кога санките се спуштија во мазнотијата на Леденото Езеро разлетувајќи се ваму – таму.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Лифтот секавично се спушти во приземјето.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Седум часот. Челото на колоната ја претрча Шекарица, се спушти во широкиот трап, ја прегази рекичката и се втурна во полето на Лабаница.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Да ја претрчаат рамнината на Ревани и Шак и штом се спуштат во Новоселската река - за нив нема да има опасност вели, дежурниот офицер и од очи не го спушта двогледот во кој постојано има отсјај на ракетие што го горат небото.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)