спушти (гл.) - долу (прил.)

СОФИЈА, речиси милионска, е расположена на падините на питомата Витоша, на „најшумовитата“ планина, чие зеленило, чија вегетација се спуштила долу во полето на благите падини - во Софија.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Се спуштивме долу на ридските нивчиња.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Навистина, куќата на мојата друга тетка не беше така репрезентативна, голема и блескава како куќата на тетка Олга, но барем се влегуваше преку влезната врата.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
„Добро е! - помисли Трајче. - Кога може главата, ќе може и телото да се провре, но како да се спуштам долу...
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Од височината Аргир, со големи чекори, се спушти долу и се добра до господарот.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тогаш Милан успеа да стане. Чувствувајќи се доста слаб за да може да го носи мачорот, нежно го спушти долу, стенкајќи кога го направи тоа.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Лицето на тетка ми како да го огреа сонце, но поради тоа што беше скромна, само го спушти долу погледот и ги крена рамениците.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Во едно „ура-ура“ ги донесоа ќебињата и ги спуштија долу на правта.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)