Таков студиец, првенствено во однос на еден од мајсторите на светскиот расказ - Исак Бабел (...) Тоа угледување му помогна многу да стане мајстор на наједноставно искажани најпотресни човечки состојби.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
„Ако пропуштам вечерва, никогаш не ќе станам мајстор“, си рече во себеси Веле решен на сè.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)
Веле се плаши да не заврши пак ѕидарската сезона, и тој пак да не успее да стане мајстор. (“Вечерва или никогаш!“ - се штрекна Веле.
„Бојана и прстенот“
од Иван Точко
(1959)