стане (гл.) - бел (прид.)

Издишката ни станала бела, како слана, како пепел.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Синиот пајак со златна глава висеше на нежна нишка над мене.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Таа почна да се разубавува и да се дотерува, градите ѝ станаа бели како млеко, кајмаклијата лице пак се научи да го употребува за изразот на задоволството што го немаше.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Мала белина најпосле, во еден таков докрај загубен ден, небото одлета нагоре и стана бело.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Од невиден ужас сиот станал бел.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)