станува (гл.) - ноќе (прил.)

Понекогаш се случува да станува ноќе и да шета во сон... Управникот подзина, се стипсоса.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Мајка ѝ имаше смешна навика да станува ноќе и да јаде што ќе ѝ дојде до рака, веројатно сето беше на некаква психичка база.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
А и појавата што ја имаше да станува ноќе исчезна.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Си го биеше умот што да прави, како да ја увери, разубеди дека не станува ноќе?
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Стануваше ноќе, се гушеше, мафташе со главата, не можеше да дишеш.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Нивната свршеница стануваше ноќе и бараше во нечисти чинии нешто за јадење, потоа, сета крцкава и испотена, се обидуваше да се намести крај Отец Симеон.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Кога претпоставуваше дека Злата мора за излезе од дома во дворот или да оди некаде, со часови седеше скриен зад оградата од дворот и чекаше; некогаш успеваше да ја види, па дури и да ја пресретне, да ја задржи за рака барем за миг и да ѝ каже, да ѝ се заколни во што сака - дека му поминала болеста, дека не станува ноќе, но таа молчеше или расплакувајќи се, ќе му речеше: - Таа болест не поминува... вели тате.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
И со месецот нешто стануваше ноќе: му раснеше нос.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)