стаса (гл.) - во (предл.)

Стасав во последен момент, кога ги разместуваа цвеќињата околу моето тело некои убави жени со напнати дојки, високи задници и долги снажни нозе што нудеа отпор што предивикува на совладување.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Кога стасавме во Будимпешта на станицата Њигати (западна). Кога слеговме од возот и кога пред моите очи блесна убавината на тој велеград јас, а веројатно и сите други деца, останавме фрапирани, бидејќи дотогаш не знаев дека постои струја...
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
По два дена стигна депеша: децата стасале во Солун. Добри се и ги бакнуваат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Пашата поминал преку Битола... Стасал во Прилеп. И сега...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Отиде Иљо и по две недели си дојде и рече дека стаса во Дуреси – град и го најде местото каде беа дечките и дека само ноќе и скришум едно два-трипати се виде со Евгенија, која беше најстарата жена одговорна за децата, негователка, како што се вели сега за жените кои се грижат за децата и дека таа му рече оти сите деца се живи и здрави, сите се испрани, чисти, нахранети и мајките и татковците и бабите и дедовците, да се живи и здрави, да не се грижат и да не берат гајле и од сите до сите таа прати многу многу поздрави.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Си рековме дека ако одиме по железничката линија, ќе стасаме во Битола, а таму ќе се распрашаме кој пат води за Преспа.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Знаеше дека веќе се гледаат себе си како го совладуваат длабокиот снег, а знаеше дека ќе биде најдобро кога би ги држало тоа до вечер, сѐ додека не стасаат во селото. Го ценеше тоа чувство во нив.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Инаку можеше да ги фати ноќ, пред да стасаат во селото.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Потоа... кој стаса во одредот со онаа страшна вест и не ли беше тоа сон?
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Затоа е чудно зошто во оној ден, кога појдов како и секој празник кај својата свршеница, неочекувано стасав во еден непознат кварт.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Кога стасавме во Виросконо, еден војник почна еднозадруго да влегува во шумките.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Животот на Мајка се ронеше во спасувањето на своите чеда, дури и кога стаса во доба чедата да го спасуваат животот, таа се повлекуваше во школката на својата осама, во домот со татковите книги, секогаш со жилава надеж да нѐ дочекува од некое враќање.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Значи не можел секој да го јава крилестиот Пегаз! - ја прифатив смислата на метафората.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Конечно и Арафат мислеше дека со Пегаз ќе стаса во небеска Палестина...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Од попот доби благослов и наредба да оди во црквата, да ја земе кадилницата, оти и жарот веќе стаса во оганот. Со кадилницата в раце дедот поп и Кушо влегоа в црква.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Мајката Ервехе, како вистинска балканска – мајка храброст, со ќеркичката Дрита (Светлана), со светлина во прегратка која ќе ја води низ мрачните предели на војната, жива и здрава ќе стаса во последното спасено гнездо на семејството во Тирана.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Се спуштаа во Полето врвејќи крај манастирските бавчи, лозја, овоштарници, ниви, а потоа крај брегот на езерото и стасаа во манастирот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
XIV Пратеникот на Кралската влада од Белград, кој уште од порано беше најавен дека ќе дојде да стапи во контакт со Комисијата, денеска стаса во манастирот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
2. Мојата приказна „Стасав во последен миг, но сепак го преминав прагот на авлијата 28и премрев, мислам, одеднаш: - самрачна светлост, неспокоен сјај и јарка нестивната страст која се одразува врз сѐ и во сѐ и сѐ превреднува, како премрежје - сетне, интензивен спој вибрации збрани на едно место налик на грст значења вкрстени во еден единствен збор (о, парадоксално блаженство на хомонимијата - си реков и почувствував дека допираат до тебе моите помисли, надтежнати од профаност занесени по светост изострени од долгото 'рвење меѓу принудата и поривот меѓу надворешното и внатрешното!)
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
2. Мојата приказна „Стасав во последен миг, но сепак го преминав прагот на авлијата 28и премрев, мислам, одеднаш: - самрачна светлост, неспокоен сјај и јарка нестивната страст која се одразува врз сѐ и во сѐ и сѐ превреднува, како премрежје - сетне, интензивен спој вибрации збрани на едно место налик на грст значења вкрстени во еден единствен збор (о, парадоксално блаженство на хомонимијата - си реков и почувствував дека допираат до тебе моите помисли, надтежнати од профаност занесени по светост изострени од долгото 'рвење меѓу принудата и поривот меѓу надворешното и внатрешното!)
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Почувствува дека веќе никогаш нема да стаса во некој друг град.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Најпосле стасаа во шумата каде што требаше да се постави логорот.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Списанието беше од голем формат, речиси метар квадратен и беше вистинско чудо како неповредено по пошта стаса во Скопје.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Пролетта, илјада деветстотини и триесет и деветтата мy одрамија пушка, му ја пресоблекоа униформата и во своите селски излитени алишта стаса в село, дома.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Х.Х., виде-невиде, се поздрави и замина да ги престигне другите пред да стасаат во хотелот.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Стасаа во омушот. Во Ливаѓе братучедите доаѓаа прв пат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Фирсов чита: ,Кога стасавме во Елбасан, другарката Небеска го зеде државното знаме што го донесе бугарската делегација на Вториот конгрес на НОФ и од него направи женски гаќи".
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
По три дена стасавме во Кујбишев, во првото прифатилиште.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Стасавме во Новосибирск. По четири дена и четири ноќи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)