Стефан беснееше, се престоруваше во гуштер одвратен, во молец што ги јаде јаслите сопствени; Пелазгиј веќе сосема побледе и само јас видов дека дланката од десната рака на Писмородецот му се стега под ризата во тупаница.
„Папокот на светот“
од Венко Андоновски
(2000)
Гледа старицата и би сакала да им викне некој збор, но нешто ја стега под грло, од тоа ѝ е тешко и слатко во исто време.
„Кловнови и луѓе“
од Славко Јаневски
(1956)