стои (гл.) - безгласен (прид.)

Затоа третиот во нејзините последни врели ноќи зачекори кон неа.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
„Ќе пукаш ли?“ праша: гласот веќе не му беше ни мек ни длабок. „Можеш ли да убиеш?“ Таа стоеше безгласна.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)