сум (гл.) - од (предл.)

- Јас сум Гоце Делчев, - одговори Гоце, - Јункер- питомец сум од военото училиште.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- И јас сум од Скопје. Се викам Џавид. А ова е мојата другарка. Се вика Емина.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
- И јас сум од Македонија! - И вие? - ќе ме праша таа. - Да, и јас, ќе ѝ речам.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Исплашен сум Од тоа Што проаѓа Проаѓа, а јас согорувам Се размножува ноќта А јас? Бладам. Зборувам.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Сандре со светнати очи и разигран поглед шеташе по нас загледувајќи нѐ сериозно де еден, де друг: - Другари, испратен сум од учителот да го свикам овој состанок и да ви пренесам една многу важна задача.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Овдека, од овие блиските села сум од Ореовец, ако си го чул — одговори Горѓи Ацев, кој за првпат беше попаднал во затворот, бидејќи ги бунел селаните да не ги оставаат прилепските чорбаџии и бегови да си ги оберат лозјата, додека не платат на селото по десет гроша на дулум.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Верувај, победен сум од пластелинот на љубовта.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
И тоа се случи овде, во овие темели, и сега и во ова време, зашто јас сум од ова време и од ова место.“
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Се сврза таа моја рана ука за говор со тоа што најден сум, а не роден од утроба женска, или, ако сакате: роден сум од незнајна утроба женска, о благоутробни.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Уморен сум од патеписни стихови, крајпатни кафани и сува храна.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
„Кога си донел грозје?“, ме прашува божем налутено, а јас се смеам и велам „Еми, јас сум од Кавадарци.“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Јас сум од ова село, подолу. Од Жван.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Додека шетам по Пасажот опседната сум од помислата дека поминувам низ сенките на луѓето што ми беа многу блиски а едно утро наеднаш исчезнаа, ги снема.. Мислам на моите Евреи..
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
„Nevada“, во следната секунда, покажуваше 18:40:15. бројките на рускиот часовник беа големи, светли врз темна основа,па во склоп со металниот ремен, изгледаа некако стабилно.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Така, на пример, ми станува јасно дека: - менувам долна облека со различно темпо: гаќите по два пати на ден, маиците еднаш неделно - подзаборавам некои француски фрази што некогаш солидно ги употребував, па наместо „trois heures moins quart“ велам „deux heures quarantecinque“ - бричењето наутро ми се одолжува на 40 до 45 минути - минатиот понеделник едноставно ми попречи постоењето на борот (засаден во дворот од татко ми на денот на мојата мала матура, пред цели 30 години) и морав да го дадам да се исече, зошто одеднаш паднатите иглички почнаа да ми ги затнуваат одводите за вода на покривот - не можам да догледам 60 насто од театарските претстави и 80 насто од филмовите, а опседнат сум од хорор сцените на ТВ екранот, во кои што ѕиркам до доцна во полноќ со глава пикната под дланките.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Јас сум црна Циганка, јас сум селанка, името ми е селско, јас сум од сиромашка куќа, сум проста, не знам за ред и чистота...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ТОМЧЕ: Стојанко, зошто така зборуваш? Си чула од мене такви зборови?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Згрозена сум од таа тажна слика која ја открива расипаноста, бесрамноста на човекот, човекот како Левијатан претворен во безживотна марионета.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Уште Томе не дорече, скокна една ученичка: „Јас сум од ОУ „Димитар Миладинов“ - еве тука - во непосредна близина, не сме на никаков терминал - ама издувни гасови колку да сакаш!!!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Постар сум од тебе, малку подолго сум го газел светов.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
АНДРЕЈА: Што е сега? СИМОН: Доста. Постар сум од тебе и велам доста!
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
И како се уплаши да не го издаде тој излага: - Не сум од тука. Јас немам никого ...
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
И јас сум од Костурско, вели Калчев.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ко онемена сум од тоа што го видов.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ко да сум од сите истерана, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Јас сум од четириесет и деветтата ваму, велам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)