сум (гл.) - најубав (прид.)

Другата ми рече дека сум најубавото, најсилното и најпаметното момче во одделението и праша дали ми се допаѓа, а третата, кога и да ѝ се обратам, се збунува, се смешка, се вцрвува во образите и погледот не го симнува од мене.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Откровение Еразмо се наведна над водата, огледувајќи се во неа, ги повтори зборовите: „Јас сум најубав и најмоќен“.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Ако се огледуваш во водава секое утро со зборовите “јас сум најубав и најмоќен”, го запираш стареењето на ликот во тој ден, ја зачувуваш својата сила да го поднесеш заморот на денот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Тој ми пријде и ми рече дека сум најубава...“ мама се загледа некаде неопределено.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
11 Јас никогаш не помислив дека сум совршена. Никогаш не се занесував дека сум најубава, ниту пак најпаметна.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Бевме собрани во училишниот двор и чекавме да влеземе - да ги земеме свидетелствата.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)