сум (гл.) - стар (прид.)

Премногу сум стар, премногу сум сам, немоќен и уплашен за да можам да се кренам против злото, но со него, од бога, правдината и би ја распоредил така што секој створ на земјава да има еднаков дел од неа и да има еднакво право на неа.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Зошто ми префрлаш дека сум стар, нели сме деца на јазикот и нели јазикот никогаш не старее?
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ако не е така барем да се вежам, да си донесам нарамник дрва за кладата на која да догорам... Зошто ми префрлаш дека сум стар, о, смрти, o, sancta simplicitas, о, едноставности света... ***
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Јас, нели сум стара, сакам добро да им сторам, та да ме споменуваат!
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
А не беше секогаш така. Јас сум стар паметам.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Поарно ми е три лози, две пива — бетон. (Пауза) Вие мислите јас сум стар, излапавен.
„Одбрани драми“ од Горан Стефановски (2008)
Старче, со чемерна замисленост повтори Доце Срменков; воздивнал неутешно, лицето му се збрчкало. - Така е, старец сум.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А сега слушај, должник сум да ти раскажам: имам четириесет и една година и навистина сум стар, престар, за тебе дојден од исконски дни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Јас сум стар, сине, многу ми видоа очите.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
27 Јас сум стар милијарда години, си рече себеси; јас сум една минута стар.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Јас сум тажен и јас сум стар.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)