сум (гл.) - ко (прил.)

Од водата се накрева издишка, ти свири на уши, сол и јод ти лепи на устите, мене уште со прво ме потера на повраќање, сета сум ко ошумоглавена, воздухот ми станува плиток, не можам да го досегнам, не ми втасува дишењето,
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега јас сум ко риба во мрежа, претам, ама на едно место.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сета сум ко јајце црвено, ко цвеќе велигденско.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Му веруваш на овој шут уплашен, ми вели Мирче, и веруваш дека и јас сум ко него? 46
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Радоста моја денес е бескрајна, среќен јас сум ко детулче мало, поле мое, поле прадедово – ново време голем дар ти дало!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Ама сум ко чкулава во рацете, повеќе го отскривам, отколку што го покривам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)