Грчките пропагандисти одамна го трујат тамошниот народ и му ја убиваат душата; арнаутите им ги отимаат имотите на селаните, им ги палат куќите и ги убиваат; цинцарските анџии и чорбаџии, кои скоро секогаш биле грчко оружје, тој несреќен крај го имаат доведено во страшна положба; агентите на Милоша Милоевиќа - кои би требало да бидат апостоли на јужнославјанското единство и ангели-хранители на незаштитените и убиените, т.е. кои би требало да ги заштитуваат бугарската народност и бугарското име - проповедаат некакви назадни идеи, сеат раздор, создаваат поблеми и ги тераат своите браќа и сојузници да го изгубат и својот последен карактер и да се фрлат во прегратките на јужнославјанските непријатели.
„Потковица на смртта и надежта“
од Миле Неделкоски
(1986)
По патот – нерамница, покриен со искривени и испреплетени корење длабоко вжилени во сувата и правлива земја - две чекорења - едното тивко, нежно, ситно, битисано, тапливо, старечки несигурно и одвај чујно, со затрусан чекор го тера својот од Другото - со десната нога разлабавено, колебливо, нерамно, развлечено, а со левата - достојно, рамно и тешко, обележано од големиот поткован војнички чевел.
„Големата удолница“
од Петре Наковски
(2014)
И продолжи како и порано да го тера своето, понекогаш стануваше кроток, мирен, а понекогаш одненадеж избувнувајќи и вадејќи нож.
„Животраг“
од Јован Стрезовски
(1995)
„Секој си ја тера својата работа како што знае,” рече Андон намигнувајќи ѝ на Лилица, додека Авни и Азра влегуваа во комбето за да стигнат навреме во бараката на синдикалната подружница во населбата Расадник каде Ема Ендековска имаше закажано средба посветена на ажурирањето на списокот на активистите во борбата за легализација на проституцијата.
„Полицајка в кревет“
од Веле Смилевски
(2012)
Царот си го тера своето. Ако не изѕидате таква кула ќе ве изнаденам на кол и ќе ве расчепам со кобили.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)
Ќе си ги потфаќа зборовите и ќе си го тера своето.
„Небеска Тимјановна“
од Петре М. Андреевски
(1988)
Но Профим си го тераше своето верување и, спрема него, на секого од своите домашни му ја претскажуваше судбината.
„Свето проклето“
од Јован Стрезовски
(1978)
Филмот продолжува, глумците го тераат својот дијалог, кажуваат некоја шега и тој се насмевнува.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)
Се викал Гијом и многу сакал да јаде чоколадо.
„Чкртки“
од Румена Бужаровска
(2007)