Кога неочекувано загрме за време на перформансот на Гилхрист во Фрајбург, на отворено, техничарите прво ја заштитија опремата - потоа публиката ги предупреди на тоа дека и на озвучениот спијач му треба некаква заштита.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
“
Или размислете за следнава приказна од закопот на Вито Русо, геј-милитантот, виден припадник на ЕКТ АП Њујорк и автор на Целулоиден плакар (студија за прикажувањето на геј-мажите во холивудските филмови).
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Нему му требаше некаква врска што во Скопје не ја најде, а сега е прашање на среќа дали таа врска ќе ја најде и каква ќе биде.
„Продавница за љубопитните“
од Мето Јовановски
(2003)
Ако ви треба некаква друга потврда на ова, доста ви се приказните за дрег-кралицата која го кренала Стоунволскиот бунт удирајќи го со чантичката полицаецон, небаре сакала да каже – како Феј Данавеј во улогата на Џоан Крафорд која играла разгневена мајка маченица – „Па зошто не можеш да ме удостоиш со почитта што ја заслужувам?
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
При последните операции тоа создаде слика на леш на аутопсија којшто не престанува да зборува. (Orlan 1995:8) Во смисла на ризик, озвученото, успиено, ранливо тело на британскиот уметник Bruce Gil- christ, изложено на благи електрични удари, може да делува алармантно - но ризикот од техниката е незначителен.
„МАРГИНА бр. 37“
(1997)
А една од задачите на машката геј-култура е да ја свети таа еротика, да ја чува, да ја соопштува и да ја пренесува.
Но, ако мелодрамата има своја еротика, тогаш има и своја политика.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)
Зад воланот седеше голобрадо момче, кое возеше три млади девојки и сите како во хор, на наш јазик ме запрашаа да не ми треба некаква услуга?
„Патувања“
од Никола Кирков
(1982)
Кога се најразумни, љубовните врски на геј-мажите се нејзин пример и отелотворение.
„Како да се биде геј“
од Дејвид Халперин
(2019)