трча (гл.) - со (предл.)

И Корилче трча со другите деца, но трча млако, да не се сеќава дали е тоа трчање или само позабрзано одење.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Други трчаа со гранки во рацете обидувајки се да го изгаснат големиот оган што им ги голташе куќите...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ја извадив некако од креветчето и влечејќи ја под мишка трчав со неа пак по скалите.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Трчаа со пушките в раце по селски пат што минуваше меѓу високи ѕидови густо обраснати со скреби нафатени по дрвјата крај меѓуселскиот пат.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Можеби ќе речеш, миличок, дека во овие времиња на транзиција мнозинството луѓе се налик на Врапче, се „муваат“ и трчаат со испрекинат здив.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Дедо му на Ибраим Ибраим, меѓу своите познат како Кара-Демир, се висхитил од долгоногиот распон, зошто му се сторило дека тој иноверник е готов да загине за султанијата па го стасал и трчал со него барабар, воинствено ревејќи сѐ додека на чекор од нив не бапнала граната.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но, нека, сега би трчал со задоволство, би ги клоцал нивните черепи.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Таа трча со сета сила, а по неа смешно подрипнува на една нога мажот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Иако во градот често трчаше со другарите по топката, возеше велосипед по улиците на населбата, вежбаше на справи во фискултурната сала на училиштето, не можеше да стане ни збор за некаква споредба меѓу издржливоста негова и на Бојана.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
О, боже, колку било мачно да трчаш со врзани раце и мокри алишта!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Им предложи да ја зголемат својата вооружена одбранбена дружина од триесет на сто земски сејмени. А која ќе стане нужда, сите да трчаат со оружје в рака и да ја бранат својата слобода.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Четвртата е далеку од нив, не лази, трча со штафета во премрзнатата рака.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Колку ли пати пругоре и прудолу трчавме со ист чекор, во кој мораше да се слуша само едно крап-крап-крап...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Потоа трча со другите деца кон чешмите на големата чистинка, се плиска со студената вода, се прска со децата и си мисли: „Еј, уживање! Каде го има ова дома!“
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Титан трча со црвена торбичка в рака како слуга на една разуздана поза, маска и глума. Развратна.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Па јас трчав со сликата по нашата пропаст. Само ти, Господи, ме задржа. Леле, пуста јас, црна јас.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)